Bayramlık Bir Gülüş Yeter!…
Yaşlılık;
Yaşamdan uzaklaşma… Birçok varlığın yitirildiği…
Çocukluğa geri dönüşün başladığı…
İşe yaramazlığın virajına girildiği…
Sütlacın, şehriye çorbasının çok sevildiği…
Söze “ Bizim zamanımızda…” diye girildiği…
Televizyonda dizilerle konuşulduğu…
Zamanın insanı nakavt ettiği…
Bir süreçtir.
* *
Yaşlanmak;
Gerçekleşen değil, gerçekleşmeyen hayaller için pişmanlığın duyulduğu anda başlar.
Yaşlanan insanda;
“Keşkeler” saçtan tırnağa her yanı örer.
Düşünceler karınca sürüsü gibi sarar.
Yorgun beyin, direnen vücuda hep naz yapar.
Sivri söylemler kaybolur, hoşgörüler sınır tanımaz.
* *
Yaş ilerledikçe;
Gelecek yerine geçmişe bakılır.
Yaşam bilmecesi çözülmüştür, zaman çoktur da dinleyecek kişi yoktur.
Yalnızlığın ağırlığı kulakları zonklatır.
* *
Yaşlanmanın sevimsizliği;
Ölüme yaklaşmak değil, gençlikten uzaklaşmaktır.
* *
Hani bir eski resme bakarken…
Hani yılları sayar da insan…
Hani gözleri dolar ya birden…
İşte öyle bir şey, yaşlanmak…
* *
Yaşlı insanın içindeki dünya ne anlatılır, ne anlaşılır.
Yaşayanı bilir. Yaşamak lazımdır.
BUGÜN BAYRAM…
Her yaşlı ilgi, sevgi, yakınlık, sıcak bir gülüş bekler.
Kapıları gözler… Yanındaki her nefes, canına can verir.
* *
Hastanede, huzurevinde, yolda, parkta, otobüste, vapurda yaşlının bayramını kutlamak,
bayramın hakkını vermektir. Tadını doyasıya çıkarmaktır.
* *
Hele bu zamanda…
*****************
