Bahtsız Politikacı…
Baht denilen nasip, kısmet…
Siyasette önemli.
Yoksa politik baht…
Demokrasi ne yapsın, seçmen neylesin?
***
Vekillik özlemi, kara sevda gibidir.
Hayalleri süsler, rüyaları böler.
Seçilecek sırada gösterilmen…
Sandıklar açılıp, TV’de ilan edilmen…
Bir ömre bedeldir.
Ama…
Olmayınca da hiç olmaz.
***
İzmir’de canlı örneği Bilal Doğan.
Çok eskiden tanırım.
Ben muhabirdim, o vergi denetmeni.
Yüreğinde patronluk, vekillik hevesti.
***
Büyük patron oldu.
Vekilliğe ulaşamadı.
Ne yaptı, ne ettiyse…
TBMM’nin yolunu bir türlü bulamadı.
***
Yıllarca ANAP’a hizmet verdi.
Konak ilçesi, İzmir il başkanlığı yaptı.
Maddi, manevi fedakârlıklarla…
Hep Ankara yolunu gözledi.
Birilerini taşıdı…
Kendi olduğu yerde kaldı.
***
Devir değişti.
Parti de yenilendi.
İktidar partisini seçti.
Konvoylarla koştu, meydanlarda coştu.
İsteği; vekillikti.
İlk yıllar adaylığı kıstıramadı.
2011’de çok iyi hazırlandı.
Gece, gündüz… Mahalle, sokak dolaştı.
Partinin eğilim yoklamasında…
Birinci seçildi.
Ama ne fayda…
Parti tuttu, 7’nci Sıradan gösterdi.
Oy yetmedi, sandık onu yed
***
Vekillik yoksa reislik olsun istedi.
Karabağlar belediye başkan adaylığını istedi.
Koştu, koşturdu yine eli boş kaldı.
Partisi yerine başkasını koydu.
***
Geçen yıl…
Meclis üyeliğine soyundu.
İlçe ve Büyükşehir belediye meclisine oturdu.
Bilgili, birikimli diye meclis grup başkanı yaptılar.
O, yine duramadı.
Vekillik adaylığına takıldı.
Bastı imzayı, son dakikada meclis üyeliklerden istifa etti.
***
Bu kez partinin genel merkezi…
“ Otur, oturduğun yerde” dedi.
Ne var ki istifa etmişti.
Gitti, dilekçesini verdiği yerden geri istedi.
Mesai bitmişti.
Yapılacak bir şey yoktu.
Ortada kalmıştı.
Pirince giderken bulgurdan olmuştu.
***
Böyledir.
Nasipte siyaset varsa…
Havadan da gelir, yerden de.
Lider “adayımdır” demişse…
Vekillik Yemen’den de gelir, Çin’den de!
********
