Babalar Tarikata Biat Etti
Recep Tayyip Erdoğan TÜSİAD’ı ziyaretinde, “Tüm Babalar burada, Türkiye’nin yerli bir otomobili yok. Yerli bir otomobil fabrikası yapın” dedi.
27 Mayıs Devriminin ardından, yerli otomobil, daha doğrusu yerli bir otomobil sanayine kavuşmak için dönemin yöneticileri çok büyük gayretler sarf ettiler.
“İthalatçı Babalar” sabotaj dâhil, her yolu deneyerek, ülkenin yerli bir oto sanayisi olmasını engellediler.
Sözüm ona Türkiye’de üretilen, aslında tüm parçaları dışarıdan ithal edilen otolar olduğu sürece Türkiye’nin oto sanayisi olmaz.
Adı yabancı olan Reno, Hundayı, Fiat gibi sayısız otomobil firmalarının Cennet Pazarıdır Türkiye…
Bir başka gerçek de şudur; İçerdeki yerli oto sanayicileri, ürettikleri parçaları Türkiye’deki otomobil ana sanayine satamazlar. Dışarıda Pazar bulurlarsa oralara satarlar.
Git gide oto yan sanayicilerinin sermayesine de, yabancı tekeller el koymaktadır.
RTE’nin önünde dört büklüm olan ve kendilerine Babalar denilen TÜSİAD’cıların ne Cumhuriyet, ne laiklik, ne bağımsızlık diye bir dertleri yoktur.
Hatta bu “babaların” sanayi ve üretim diye bir dertleri yoktur. Varsa yoksa Batının ürünlerini ve parasını Türk ulusuna pazarlamaktır.
Konu otomobilden açılmışken, yılda 25 milyar dolarlık otomobil ve oto aksamı ithal edilir. Bu rakam yıllık ithalatın çok önemli bir kısmını teşkil eder.
Bu TÜSİAD üretici değil, ithalatçıdır. Türk değil yabancıdır. Yıllık ithalat 137 milyar, ihracatta 100 milyar dolar civarındadır.
Aradaki açık cari açıktır. Yani babaların cebine giden paralardır.
Tabii bu paralar kime gelse, o da Tayyip’in önünde referans yapar.
RTE’nin ifade ettiği Babalar sözcüğü mafya babalarını çağrıştırıyor.
Zaten Türkiye’nin yeni rejimi mafya-tarikat- gladyo rejimidir.
Bu toplantıda, tarikat babalara talimat veriyor. Yerli oto sanayi kurun.
İthalatçılar işin kolayı dururken, dışarı ile bu kadar çözülmez bağlar kurmuş iken, yerli otomobil sanayi kurarlar mı?
Bırakın kurmayı, devlet veya birileri kurmaya kalksa babalar mani olurlar.
Bir örnek ile taçlandırayım.
1990 Bir Renault otomobilin fiyatı 14 bin dolardı. Aradan sekiz yıl geçti. Bir Renault’un fiyatı 9 bin dolara düştü. Bu sekiz yılda beş milyar dolar haksız kazanç elde ettiler. Bu paralar ile bu babalar, ülkemize bir oto sanayi bağışladılar mı?
Devlet planlamasının olmadığı yerde, ithalatçıların karları tüm kararları alır.
Gelen her bir otomobil ülkemizde bir işçinin işsiz kalması demektir.
Bu sorunun çözümü de, yani çocuklarımızın iş aş buma sorunu da, bir MİLLİ Hükümetten geçer.
Zenginden yana olanların, işsizlik diye bir sorunu olmaz.
Biat ettiler. Bertaraf olmaktan kurtuldular.
