Anne…
Gücümüze güç, umudumuza umut katan anneler.. Tüm annelerin günü kutlu olsun..
Acılar üstümüze yağınca, bize açılan şemsiyedir anne...
Mutluluğumuzda sevinçten ağlayandır anne..
Şimdi çok uzaklarda da olsan, seni çok seviyordum. Mekanın Cennet olsun anne.
Hırçınlığımın tesellisiydin... Şefkatin sınırsızdı.
Açtın biliyorum; "Tokum" derdin!
Giymedin giydirdin, yemedin yedirdin, içmedin içirdin...
Tüm deliliğime, hırçınlığıma, asabiliğime rağmen bana son nefesinde "hakkımı helal ediyorum" dedin ya! Bu cümle ile, ölürken bile beni mutlu eyledin!
İşte büyük insan... Annem bu.
Hakkını nasıl öderim bilmem. Ki asla ödeyemem.
Hiç kimsenin de ödeyeceğini sanmıyorum!
Diyorum ki; anneniz sağ iken onları yalnız bırakmayın... Ki mutlaka affedeceklerdir amma sakın yine de üzmeyin!
İnsan annesiz hep bir tarafı eksiktir.
Bir tarafı sızlar durur ömür boyu...
Gökyüzünden bir yıldız kayarsa, bırakınız dilek tutmayı, anneniz mutlaka size mutluluklar diliyordur! Hayatınızın ENGELSİZ olması için dua ediyordur. O'nun kendisiyle ilgili dileği olmaz! Kapasa bile bir an gözlerini; isminizdir onun dudaklarındaki fısıltı!
Herkesin annesi dünya tatlısıdır...
Herkesin annesi kanatsız melektir...
Tırnağı taşa değen evladın acısı, yüreğine işler annenin!
Senede bir gün değil, 365 + 365 gece - gündüz "seni seviyorum" desek dahi, O'nun bize olan sevgisi yanında bizim sevgimizin bir incir çekirdeğini dahi doldurmayacağını bilelim...
Anne kutsaldır... Anne eli-ayağı öpülesidir.
Anne kusurları örten örtü, sevgileri paylaşan bir arkadaş, bir sırdaştır.
Anne acılara ilaçtır...
Ömrün hayat ışığıdır...
Anne Cennette dahi olsa, (Ki benim annem Cenette) her an, her yerde yanımızda ve imdadımıza yetişendir...
Dün kendi menfaatimiz için Anne diyorduk! Bugün yine öyle! Yarın pişmanlıklarımızdan dolayı yine Anne diyeceğiz!
Anne tükenmez bir hazinedir.
Anne darda kaldığımız zaman bile servetimizdir.. Aşkımızdır...O'nun duaları hep bizimle olacaktır. Son nefesimizi verinceye kadar da O'nun sevgisine, ilgisine MUHTACIZ.
Sözün Özü!
Sakın ola ki annemize yanlış yapmayalım, dövüp, sövmeyelim. Fazladan bir kaşık yemek midemize koyduğumuzdaki RAHATSIZLIĞI hepimiz yaşamışızdır! O halde 2,5-3 kg. (suyu ile birlikte 4-5 kg. bulan ağırlığımızla 9 ay boyunca Annemize verdiğimiz RAHATSIZLIĞA rağmen O, bizimle bu kadar mutluysa, bizim ne yapmamız gerektiğini varın siz düşünün...
