Büyüdüm Büyüdüm Bende Anne Oldum…
Yine uzun zaman oldu yazmayalı..Yazmaya başlayalı fark etimde hayatımdaki en önemli anları paylaşmışım buradan.. Hayata dair yazılarım aslında benim hayatıma dair kelimelerden oluşmuş..‘Kendi Oyun Bahçemiz ’ile paylaşmıştım, aylar süren yorucu eğitim ve prova günlerinden sonraki sahne heyecanımı..
‘İşte Hayat’ yazısında anlatmıştım evlilik öncesi şaşkınlıklarımı, kahve yapışlarımı, bohça hazırlayışlarımızı…
‘Hayata Şanslı Başlayanlardanım Ben’ ile aile olmanın benim için neden bu kadar önemli olduğunu, dostlarım, hayırhahlarım ve mihmandarım olan ailemi anlatmıştım. Kelimeler yine düğümleniyor boğazımda.. Bir yanım her yana haykırmak istiyor diğer yanım derin bir sessizliğe gömülmem gerektiğini..
Hayallerim oldu benim hep; İyi okullarda okumak, iyi eğitim almak, güzel insanlar tanımak, yeni memleketler keşfetmek, iyi bir iş sahibi olmak …
İdeallerim oldu benim; Hayata dair farkındalık kazanmak ve kazandırmak, okumak, gelişmek... Küçücük çocukken öğrencilerim oldu kimi zaman Kuran-ı Kerim öğrettiğim kimi zaman ise Türkçe,Tarih...
Sanatı sevdim, sanatı seveni sevdim, güzel müziği sevdim..Tiyatro eğitimi aldım,müzik eğitimi aldım,spor yaptım…
Evlattım,ablaydım,kuzen, yeğen, arkadaş, dosttum.. Sonra birine eş oldum, hayat arkadaşı oldum, gelin oldum, yenge oldum…
Sonra gün geldi bir Cuma günü hayatımın en güzel sesini duydum..
Hani hep derdim ya eşimi çok sevdim diye..Yok ben kimseyi sevmemişim bugüne kadar o sesi duyunca anladım..
İçimde Fasulye kadar bir şey.. Güm güm kalbi atıyor.. Hayatımda duyduğum en güzel ses, müzik, en güzel ritimdi onun kalp atışları..
Sevdiğimden daha çok sevdiğim ama sadece benim yada ikimizin..
Bir avladın annesi olduğumu anladığım o anlarda 'hayatımda bundan daha büyük bir mutluluk yok 'derken aylar sonra anladım bundan sonrakı heranımda bu cümleyi sık sık tekrarlayacağımı.
Sonra bir gün dediler ki bak Fasulyen büyüdü kolları, bacakları bile var.. Hayatımda gördüğüm en güzel resimdi, portreydi onun siyah beyaz silüeti.
Günler günleri kovaladı zaman geçmek bilmedi… Bir gün dediler ki senin Fasulye sahnede tek kişilik gösteri yapıyor gel.. Seyirciler hazır, fasulye hazır.. Uzun uzun izledik ayaklarını hareket ettirmesini,kollarını oynatmasını, yüzünü saklamasını, dudaklarını büzmesini.. Hayatımdaki en güzel tiyatro oyunuydu,tek kişilik gösterisiydi.
Günler günleri kovaladı, haftalar, aylar geçti… Bir Ramazan akşamı tamda iftar vakti biri kapıyı çaldı sanki tık tık.. Aradan birkaç saniye geçti bir tık daha..Baktım kapıyı açan yok, etrafıma bakındım zaten başka da sesi duyan yok.. sonra birden binlerce kelebek uçuştu.. kelebekleri benden başka hisseden yok.. Fasulyem büyümüş koca adam olmuş meğer ilk tekmelerini atıyormuş....
Ağladım…. Hayatımda ilk kez geçekten mutluluktan ağlamanın ne demek olduğunu hissederek hıçkıra hıçkıra ağladım.
Fasulyemin artık bir adı var… Sevdiği müzikler var, sevdiği yemekler var…
Her günün bir anlamı var..Onun için okunacak dualarım, yapılacak hatimlerim var..
Dedim ya ideallerim oldu benim hep hayallerim oldu.. Açıkçası anne olmak yoktu bunların içinde.. Her şeyi yaparım ama bunu yapamam gibime geliyordu..
Şimdi sürekli ağlıyorum, yemek yerken,gece uykudan uyanırken , yolda bir yaşlı gördüğümde yada küçük bir çocuk..
Anne olmanın ağlamak olduğunu öğreniyorum.
Kırmızı ışık yansa bile arabaların iyice durmasını beklemek olduğunu,
Geceleri en az 5 yastıkla yatmak olduğunu,
26 yıl boyunca en sevdiğin yemeğin kokusundan bir anda nefret etmek ,hayatında yemediğin şeylerin bir anda en sevdiğin yemekler olabileceğini öğreniyorum…
Bütün vücudumu yaralar kapladığında, sabahlara kadar yaralar yüzünden ağlayıp elma sirkesiyle ovduğumda yinede O’na zarar verecek diye ilaç kullanmamak olduğunda anlıyorum Anne olmayı...
Kendimden çok onu düşünmek değil aslında..O’nun için kendimi düşünmek olduğunu öğreniyorum..
Dua ederdim hep namazlarımda; Allah’ım anne, baba ve kardeşime hayırlı sağlıklı uzun ömürler verdiye..
Çok sevdim, sevildim dualarıma bir kişi daha ekledim; Allah’ım anne ve babama,kardeşime, eşime hayırlı sağlıklı uzun ömürler ver..
O dualara bir anda kendimi de eklerken buldum.. Allah’ım anne ve babama, kardeşime, eşime, bana ve evladıma hayırlı sağlıklı uzun ömürler ver.. Anne olmanın evladın için uzun ömür istemek olduğunda anladım ne olduğunu…
Günler günleri kovaladı zaman geçmek bildi nihayet… Arif Kağanıma kavuşmama sayılı günlerim kaldı…
Bu yazıyı okuyan tüm sevdiklerimden bol bol dua istiyor ve sizleri sonsuz güzele emanet ediyorum
