Aklı Kıt Olanın Doğrusu Az Olur
Çalışmayan akıl, bakımı yapılıp ekilmeyen kendi halinde boş bırakılmış bağ, bahçe, tarlaya benzer.
İçinde istenilip arzu edilmeyen bir çok yabani otlar biter. Onlar yeşerir. Onlar kök salar. Bağ, bahçe, tarlayı amacından dışarı çıkarıp gayesinden saptırır.
Gaye ve amacından saptırılmış, özgürlüğü elinden alınmış olan taralayı en sonunda da yabani otlar esir alıp hükmederler.
Hükmedilen bir akıl ve akıl sahibinden de sonunda ne kendine ne de bir başkasına yarar gelir. Ancak kendine ve etrafına bol bol zarar verir.
Böyle bir akıl ne düşünür ne de düşünce üretir. Ne düş görüp düş üretir. Ne hayal edip hayal üretir. Ancak ya saman çöpü gibi akıntıya kapılır. Ya da rüzgarın önünde bir oraya bir buraya savrulup giden kuru yaprak misali olur.
Hayatı proğramlayıp planlayamaz. Doğrudan ziyade yanlışları çok olacağından yaşadığı hayatı da doğru dürüst anlamlandırıp manalandırarak yaşayamaz. Hep başkaları tarafından yönlendirilir. Hep başkalarının aklıyla hareket edip başkalarınının söyleyeceklerini yalan yanlış düşünmeden yapıp yerine getirerek yaşar.
Sonunda da elbette bir çok istenmeyen şeyleri de yapmış olacağından, böyle bir akla bağlı yaşanılacak hayatın pişmanlıkları, keşkeleri çoktur.
Doğrusu az, yanlışı çok olan böyle bir akıl sahibi deli olmasa da pek akıllı da sayılmaz.
Dolayısıyla hayatı boyunca da aldatılmaktan, aptallık yapıp sürekli zarara uğratılmaktan asla kurtulamaz.
Böyle bir kişinin hayatı hep keşkelerle dolu bir hayat olacağından huzur bulup mutlu olmasıda tesadüflere kalmıştır.
