Adam Olmanın İlk Adımı!..
Adam olmanın ilk adımı, kişinin kim olursa olsun, “hatası-nı, sevabını kendinde araması”, “insan” olmanın gerektirdiği so-rumluluğun sorusunu kendine ve başkalarına sorarak bu soru-lara hep birlikte cevaplar aramasıdır.
Teolojik açıdan bu konu-da en çarpıcı örnek “ADEM” kıssalarıdır.
Tüm kutsal metinle-rin ittifakla kabul ettiği “adem”, o yasaklanmış “memnu” meyve-den yemiştir.
Hem de “yaklaşma”, “dokunma”, amir hükmündeki ilahi emre rağmen.
Sonrada “insan demek artı hata demektir” esprisince; hatasını anlamıştır.
Zahiren, vizyon olarak kendisini kışkırtan, bir görünmez mite(ŞEYTAN) rağmen, tüm kutsal metinlere gö-re Kur’an dahil “Adam” olmanın, “adem” olmanın dahası da “İNSAN” olma-nın ilk sınavını, hatasını kendi dışında bir görünmeze “ŞEYTAN” havale etmek yerine, olayı “kendi benine” götürmüş ve pişmanlığını, şu “muazzez kitabi” cümleyle ifade etmiştir.
“Rabbimiz biz nefsimize zulmettik bizi bağışlamaz, bize mer-hamet etmezsen hüsrana (ziyan) düşenlerden oluruz.”(?) Buradan çıkan sonuç şudur.
Türünün tekiyle insana kendi “kimliği” anla-tılmaktadır.
Evet! Hepimiz Rabbimizin beyan ettiği şekilde her an yasaklarla yüz yüzeyiz.
Eğer Kur’anî bir bilgi, bilinç, şuur, fe-raset ve basirete sahip olursak, olmaya gayret edersek taammüden hatada ısrar etmez ; “yanılarak” yahut “unutarak” bir takım, günahlar işleriz.
Zaman içindeki dikkatimiz onları da en aza indirir. Cenabı hakka istediği gibi bir kul oluruz diye düşünü-yorum.
Kitabi beyanı içinde, “mademki bütün insanlar beni ademdir” ve özde kardeştirler.
Kardeşin kardeşe bir sorumluluğunun olması ge-rekmez mi?
Elbette gerekir.
“O halde yaratılışımızdan gelen hukukun bir tabii sonucu olarak bütün insanlara verecek bir mesajımız olmalı değil midir?”
Elbette olmalıdır.
Nedir O?
“Hatada ısrar etmemektir…”
Bu “insan” ya-ratılmanın tabii bir sonucudur.
Bu “ADAM” olmanın ilk adımıdır.
Gerisi gelir…
Hatada “ısrar” ve “inat” etmeyen bireyler olmamız duasıyla Cumanız mübarek olsun…
