Adalet…
Kitaplar dolusu tanımlaması var.
Her çağda, medeniyette; her liderden, bilgeden.
*
Adalet haksız olana haksızlık gibi gelir. Çünkü her insan kendi gözünde suçsuzdur.( Daniel Defoe)
Adalet dünyadan kalkarsa, insan hayatına değer verecek bir şey kalmaz. (Kant)
Adaletin gecikmesi adaletsizliktir. (Landor)
Haksızlığa yönelip tüm insanların senin peşinden gelmesi yerine, adaletli olup yalnız kalman daha iyidir (M.Gandi)
Bırakın adalet yerini bulsun, isterse kıyamet kopsun ( Freud)
İnsanların çoğunda adalet sevgisi, adaletsizlik korkusu yüzünden vardır (La Rouchefoucaud)
Bir davada karşı tarafı dinlemeden verilen karar doğru olsa bile hiçbir zaman adil olmaz (Seneca)
Adaletsizliği işleyen, çekenden daha sefildir. ( Eflatun)
Adalet ancak hakikatten, saadet ancak adaletten doğabilir ( Anatole France)
Bir kişinin sözleri önemli değildir, iki yanı da dinlemeli. ( Goethe )
Adalet nerede hesap sorarsa, merhamet orada haklarını kaybeder (Refik Halid Karay)
Gökyüzü kafana düşse de yine adaletten şaşma (W.Watson)
Siyaset mahkeme salonlarına girdiği anda adalet oradan çıkar ( Guizot)
Kuvvete dayanmayan adalet güçsüz, adalete dayanmayan kuvvet acımasızdır (Pascal)
Adaletin değirmeni yavaş ama tam öğütür ( Care Herbert)
*
En güzel tanım, anonim olanıdır.
Kim nerede, ne için söylemiş bilinmiyor ama herkese, her şeye “cuk” oturuyor.
ADALET BİRGÜN HERKESE LAZIM
*
Bu anlayış, toplumu ayakta tutan temel direktir.
Ne var ki…
İnsanın doğasında var olan üstün gelme dürtüsü, adalet kavramını sık sık ikinci plana iter.
Egoistlik, içindeki adalet duygusunu boğar.
Ne zaman mağdur olur, ezilir, çaresiz kalırız, boğazımızı yırtarız:
“ Adalet yok mu?”
*
Kalabalık önüne çıkar bağırırız:
“ Adalet istiyorum” diye.
*
Ve hidayete ermiş gibi karşıya sesleniriz:
“ Adalet bir gün herkese lazım…”
*
Bazen yürekten, inanarak…
Bazen sığınmak, korunmak için…
Bazen de geçmişte yaptıklarımızı unutarak!
******************************
