Aatatürk’den, Memders’e
Bugün iki dostumdan söz edeceğim.
Hayatlarında kocaman başarıları olan...
Kocaman yürekleri olan...
Kocaman vicdanları olan...
Kocaman ahde vefaları olan...
Kocaman kocaman adamlar olan...
Hayatlarının en önemli dönüm noktalarında olan...
Hayatlarında bugüne kadar binlerce insana iş sağlamış olan...
Bölgemizin büyümesine ve ülke ekonomisine katkı yapmış olan...
****
Onlar için ‘mesafeli’ derler...
Mesafeleri kendilerini korumak içindir...
Yoksa kocaman vicdanları ve yürekleri vardır...
Her ikisi de Karadeniz gibidirler...
Çabuk kabarır, çabuk durulurlar...
Ama yakından tanımak gerekir iki kocaman adamı...
Aynı Karadeniz gibi...
Nasıl Karadeniz’i anlamak için bilmek ve tanımak gerekirse, iki dostumun da yüreklerini yakından bilmek gerekir... Yani tanımak gerekir onları...
Ve yüreklerindeki yalnızlıklarını, acılarını, kederlerini, hasretliklerini...
Yüreklerindeki paylaşımı, yüreklerinin büyüklüklerini...
****
Ve bu iki adam gibi adamlar benim dostlarımdır...
Onların dostlukları ile gurur duyarım...
‘İyi ki, dostlarım olmuş, iyi ki tanımışım’ derim..
Kocamanlardır, yanlarında kaybolurum...
O kocaman adamların yürekleri kendilerinden de daha büyüktür, daha cüsselidir.
****
Şimdi bu dostlarımdan biri kemoterapi tedavisi görüyor.
Çağımızın vebası hastalığını yenecek biliyorum.
Yeniden yollara düşeceğiz sevgili dostlarımızla...
Sinop’a gideceğiz. Konuşulmuş ama hayata geçiremediğimiz projemize başlayacağız.
Karadeniz’in yeni Safranbolusu olabilecek Boyabat’ta eski evlerden alacağız.
Restore ettireceğiz.
Konuklarımızı orada ağırlayacağız.
Yeni Safranbolu olacak Boyabat’ın yeniden yapılanmasında tuzumuz olacak...
***
Karadeniz insanının olmazsa olmazı silahlar...
Sonra Sinop girişinde araçlarımızın bagajında bulunan silahları çıkaracağız.
Cephaneliği aratmayan mermi stokunun bir bölümünü havalara sıkacağız...
Ben çok şey anlamayacağım ama bileceğim Karadeniz insanının içindeki özlemin, yalnızlığın, hasretin bir başka anlamı olarak silahın ortaya çıktığını...
Kendini ifade etmenin bir başka aracı olarak göreceğim, silahları ve tebessüm ederek izleyeceğim kocaman kocaman adamların silah atarken nasıl da çocuklaştıklarını...
****
Merak ediyorsunuz bu dostlarımı...
Biri Velittin Küçük... Diğeri Cevat Güleç...
Yıllar önce yolları keşişti... Çok uzun yıllar yol arkadaşlığı yaptılar.
Şimdi o dostlarımdan biri Cevat abi kemoterapi tedavisi görüyor.
Yenecek bu amansız hastalığı...
Şimdilik kocaman morale ihtiyacı var...
Velittin Başkanımla bugün Cevat abiyi evinde ziyaret
edeceğiz.
Hasretleri, hastalığını, siyaseti konuşacağız.
Kelimelerin bellerini kıracağız...
****
Biliyorum Cevat abi, telefon numaranı da değiştirdin...
Kimsenin bilmesini istemiyorsun, yakalandığın amansız hastalığı...
Ve kızıyorsundur, ‘neden ben’ diye...
Bunu da hayatın bir imtihanı olarak düşün...
Sen ki ne imtihanları aştın..
Ne tehditlere, ne şantajlara papuç bıraktın...
Kocaman yüreğinle parçaladın dağıttın, kurulan tezgahları...
Şimdi de hayatın karanlık dehlizlerinde karşına çıkan hastalığını yenecek ve aramıza döneceksin.
Ve sen yeniden yollara düşeceksin...
Yarım kalmış her şeyi tamamlayacaksın..
Hadi Cevat abi, biraz daha moral...
Biraz daha cesaret...
O çok sevdiğin sofraları dostlarınla yeniden kur...Tam zamanıdır...
O çok sevdiğin Türk Sanat Müziğinden parçaları seslendir.
Geçti sevdalarla ömrüm ihtiyar oldum bugün
Ak pak olmuş saçlarımla bi karar oldum bugün
Bir muhabbet neşesi ile ilkbahar oldum bugün
Ak pak olmuş saçlarımla bi karar oldum bugün
Sevdiklerinle, dostlarınla, hayallerini gerçekleştirmek için yen hastalığını ve dön aramıza...
Hadi bekliyoruz... Sakına bizi yanıltma... Sevdiklerini, dostlarını üzme olur mu? Şimdi asıl imtihan günü...
Sana kurulan kirli tezgahları dağıttığın gibi, hastalığını da yener ve aramıza dönersin, biliyorum. Bunu yapabilecek gücün de, yüreğin de var...
ılgınlığa gerek yok...
Yaşanacak daha çok şey var be Cevat abi...
