3,2,1 Buumm!
Annene son defa bak, babana da hatta kardeşine, son kez ara sevdiğini ona sevdiğini söyle, resmini öp Evini son defa incele. Son defa günlüğünü yaz, son kez şarkı söyle ve eski resimleri karıştır. Yatağına gir usulca... Gözlerini kapamadan önce son kez pencerenden bak dünyaya. Ve gözlerini kapa ama gözlerini kapatırken, sabah uyanamayacağını bil. Tekrar anne ve babanı görme şansın yok. Sevdiğini koklama, sesini duyma, kardeşinle kavga etme gibi lüksün yok artık. Her gün yürüdüğün o yolları yürümeye hakkın yok. Arkadaşlarınla görüşmeye, kimine kızmaya ve ardından kuyusunu kazmaya bile hakkın yok. Yalan söyleme lüksün de yok. Hayat bir savaş derdin ya, o savaş da artık yoksun. Her gün gittiğin bar, her gün görüştüğün, dala vere ile zaman öldürdüğün arkadaşlarında yanın da olmayacaklar. Senin bıraktığın yerden hayatlarına devam edecekler. En sevdiğin kıyafetin, en sevdiğin takın, en sevdiğin eşyalarını da yanında götüremeyeceksin. Hani uğruna göz yaşı döktüğün, kendini paraladığın, başkası için hayatını zehir ettiğin o kötü anlarda senle gelemeyecek. Her karşılaştığın zorluklar da yıkılmıştın ya korkma artık onlarda yok. En kötüsü ne biliyor musun? Bedenin dahi seninle gelemeyecek...
Sana bir defalığına verilmiş hayatını nasıl geçirdin bir düşünsene. Elinde avucunda neler kaldı? Kimler geldi seninle, kimler kaldı yanında ve kimler terk etti seni? Tüm kızgınlıklarını, tüm acılarını, yıkılmışlıklarını ve kırıklıklarını topladın mı? Çıkan sonuç ne, kocaman bir hiç mi? O zaman sen ne için yaşadın? Bu hayat sana bir kere verildi. Yaptığın iyilikler, güzellikler yanına kar, az önceki sayılanlar ise zarar
Hep dünü düşündün, hep yarını düşündün. Peki ya bugünün ne oldu? Sabah yatağından kalktığın andan itibaren neler yaptın kendin için? Allah için ne yaptın peki? Namaz deme, oruç deme, bir Müslümansan onlar senin başlıca görevlerin. Ben Allah için ne yaptığını sordum. O zaman sorumu daha da açayım. Kimin için iyilik yaptın, kimin için iyilik düşündün, hangi fakirin karnını doyurdun, hangi öksüzün başını okşayıp mutlu ettin, kimin kuyusunu kazmadın, kimi kıskanmadın, hangi başarıyı tebrik ettin, yere düşen birini gördüğünde bakıp kaldın mı, hangi hayvanı düştüğü zor durumdan kurtardın, su ve yemek verdin, bugün kaç defa elini açıp seni yaradana dua ettin, şükür ettin? Yoksa tüm bunları yapmak sana zor mu geldi? Sana verilen hayatı bunlar ve buna benzer şeyler olmadan mı geçirdin? O zaman bir hiç için yaşamışsın...
Her uyandığın günü senin hayatın için verilmiş son şans olarak bil. Ve her uyandığın günü son gününmüş gibi yaşa. Şükürle kalk, şükürle yat. Yatağına her girdiğinde sevdiğin insanlara son kez baktığını düşün. Hep gül, hep gülümse, hep güldür. İyilikler düşün iyilikler içinde ol. İkinci bir şansın yok. Hayatını hiçler için harcama.
Ne zaman öleceğini nerden biliyorsun? Belki de üç saniye sonra tüm her şey bitecek? Eğer bitmeyecekse, üç saniye sonra olacağı sen kendin yaz...
3,2,1 BUUM!
Gunesli bir havada, cildirmis bir nehire birakmis halde buldum kendimi. Ellerinize saglik bu yolculuk icin.
Ekim 4th, 2009 at 08:13