‘Yok Bir Sitemim Artık, Her Şey Kısmet’
Susadım… Yaşadıkça susuyorum. Çok mu çabuk geçiyor bu ömür bilmiyorum, sadece susuyorum. En güzelini yaşarken en kötüsüne susuyorum en kötüsünde ise malum..Bir koşuşturmaca içerisinde geçen ömrümüzün elle tutulur neyi var geçmişimize dair? Bir dönüp arkanıza baktığınızda ne görüyorsunuz? Tek kelimeyle ifade edebileceğiz bir hayatınız var mı? Yaşam kaynağınızın en derin noktalarına bir düğüm attınız mı? O düğüm hayatınızın hiç bitmeyen çilesini mi ifade ediyor yoksa ikinci baharın başlangıçlarından birini mi? Susadım hiçbir şey düşünmemeye susadım… Düşündükçe ter atıyorum… Susuz kalıyorum… Susuyorum…
Daha iyi bir hayatın temelini atmak isterken her bir şeyi alt üst mü ettim şimdiye kadar? Hiç mi mutlu olmadım. Bütün bunları düşündükçe yıpratıyor muydum kendimi? Bütün kontrolü elime almaya çalışırken hepten mi yanlışa düşüyordum? Bazı şeyleri de oluruna bırakmayı öğrenemedim daha. Elimden gelenin en iyisini yapmak için çabalıyorum, sonucun da benim istediğim gibi gitmesini istiyorum hep. Gitmiyor işte bazı şeyler. Her şey istediğimiz gibi olamayabiliyor. Düşünüyorum neden bu böyle diye… Düşündükçe neden diye sormamamın da anlamsız olduğunu anlıyorum.
‘Yok bir sitemim artık, hayatta her şey kısmet’ diye bir şarkı var, o geliyor aklıma. Evet diyorum ne kadar istesek de olmayınca olmuyor bazı şeyler.
İsyan noktasına geldiğimiz zamanlar dahi durup düşünmemiz gerektiği kanısındayım. Yine mi düşüneceğiz? Evet, ama daha fazla kafa yormanın anlamsız olduğunu düşüneceğiz. Bazı şeyleri oluruna bırakacağız. İsyan etmeden evet nasip değilmiş diyebileceğiz.
Zaman akıp gidiyor avuçlarımızdan kum saati misali… Ne kadar çabalarsın bilmem ne kadar yaşarsın bilmem ama geçiyor bir bir saniyeler. Daha fazla yıpranmadan üzülmeden ve dert etmeden yaşamayı öğrenmenin zamanı geldi artık. Kendi haline bırakıp geçirmek gerek biraz da ömrü. Her adımımızı kontrol altına almanın mantıksızlığını kavrayalım biraz da. Tökezlemenin insanda meydana getirmiş olduğu, yeniden, bilerek ve isteyerek ilerleme hazzını hissedelim bütün bedenimizde. Nefes aldığımızın farkına varalım biraz da… Bir koltuğa uzanıp hiçbir şey düşünmeden nedensiz yere tebessüm edelim artık. İki elimizi başımızın arkasına alıp çimenlerin üzerine uzanıp gökyüzünü seyredelim. Denizin o bizi okşarcasına esen meltemini hissedelim bütün iliklerimizde. Ellerimiz cepte kordonda yürümenin zevkini çıkartalım. Susuzluğumuzu giderelim artık. Kana kana içelim şu hayatı.
Susadım… Yaşadıkça susuyorum. Şu hayat karmasında susuzluğumu giderecek yeni durumlara ayak uydurmak isterken inadına içmek istiyorum kendimi… Yaşanmamış hiçbir şey bırakmak istemiyorum. Çocuklar gibi gülmek onlar gibi ağlamak istiyorum. Hiç kimsenin sözüne kulak asmamak ve hiç kimsenin beni üzmesine fırsat vermemek istiyorum.
Yaşamak istiyorum susadıkça içmek içtikçe susuzluğumu gidermek ve tekrar yaşamak… Hani sen de bilirsin ya yaşamak... Susuzluğunu giderecek biri olmadığı zaman çimenlere uzanıp gökyüzünü seyrederken her şeye inat gülümseyebilmek…
Çok güzeL
Eylül 16th, 2010 at 17:16